استراتژی های ورود به بازار جهانی، شرکتهای بین المللی باید نوع حضور خود را در بازارها مشخص کنند. تصمیم اساسی در این خصوص به نحوه تأمین کالا در بازار به خصوص تصمیم به صدور کالا یا تولید در محل بستگی دارد.
دومین موضوع قابل تعمق میزان مشارکت است. مثلاً باید دید آیا شرکت مالکیت صددرصد را ترجیح میدهد یا سرمایه گذاری مشترک را این تصمیمات جنبه طولانی مدت دارد و باید با دقت ویژه و با توجه به نرخ برگشت سرمایه نحوه عملیات بازاریابی مزیت رقابتی و غیره مورد بررسی قرار گیرد.
استراتژیهای ورود به مثابه یک مزیت رقابتی
تصمیمات اولیه در مورد نحوه ورود به یک بازار تصمیمات استراتژیک تلقی می شود. این تصمیمات با عنایت به جو کشور و تواناییهای سازمان و موقعیت رقابتی صنعت اتخاذ می شود. نحوه ورود به کشور نه فقط با ملاحظه مرزهای قانونی کشور بلکه با درک نقاط ضعف و قوت شرکت و شناخت قابلیتهای آن صورت می گیرد. هر یک از روشهای ورود، ویژگیهای خاص خود را دارد؛ لذا با عنایت به دو عامل کلی فوق روشی انتخاب می شود که بتواند موفقیت رقابتی شرکت را تقویت کند.
روش اتخاذ شده می تواند خود عاملی به عنوان مزیت رقابتی پایدار تلقی گردد.
معمولاً تصمیمات مذکور برای مدتی طولانی اتخاذ می شود و تغییر سریع مقدور و به صلاح شرکت نیست. نوع استراتژیهای ورود با توفیق آتی شرکت ارتباط دارد؛ لذا بررسی عمیق اولیه قبل از هر اقدام ضروری است.
بویژه در بازارهای خاصی مثل ژاپن که عرصه رقابت است استراتژیهای اصولی ورود کلید مزیت رقابتی بوده می تواند بازار را برای سایر رقبا بسته نگه دارد در عرصه رقابت جهانی، شیوه های خلاق ورود حضور طولانی مدت در بازار را تضمین میکند.
همچنین استراتژی ورود به یک بازار باید با استراتژی کلی شرکت در سطح جهان سازگاری داشته باشد.
استراتژی صادرات صدور کالا به بازارهای خارجی شیوه معمول بسیاری از شرکت هاست، زیرا بسیاری از کشورها فرصتهای کافی برای تولید در محل اعطا نمی کنند صادرات به چند کشور امکان تولید انبوه و در نتیجه کاهش هزینه ها و کاهش بهای تمام شده را فراهم می سازد.
معمولاً عملیات صادرات به دو گونه انجام میگیرد چنانچه از طریق نماینده یا واسطه کشور مبدأ صورت پذیرد، صادرات غیر مستقیم و چنانچه بازار خارجی از طریق واسطه های محلی اداره شود صادرات مستقیم نامیده می شود.
از ویژگیهای مثبت صادرات و همچنین استراتژی های ورود به بازار جهانی میتوان به سادگی آن اشاره کرد. به همین دلیل صادرات متداولترین روش فعالیتهای تجاری بین المللی است که از لحاظ مالی حداقل ریسک را برای فروشنده یا صادر کننده دارد. انگیزه اصلی صادر کننده کسب سود است. که از طریق سرشکن شدن هزینه های سربار در تولید انبوه حاصل می شود.
بخوانید: طراحی سایت
موفقیت شرکت صادر کننده در بازارهای بین المللی در گرو عوامل ذیل است:
- اثر بخشی صادرات; به این ترتیب که عملکرد شرکت در امور اجرایی و افزایش سهم بازار باید مثبت باشد. این امر مستلزم مهارت بازاریابی بین المللی است.
- بازدهی صادرات؛ یعنی هم عملیات صادرات سودآور باشد و هم اینکه قیمت فروش محصولات شرکت در قیاس با رقبا پایینتر باشد.
- قابلیتهای رقابتی; شامل کلیه مواردی است که باعث می شود مشتری در کشور دیگر شرکت را به رقبا ترجیح دهد یک یا ترکیبی از عوامل ذیل منجر به مزیت رقابتی می شود نام شرکت ، نام کالا کیفیت کالا قیمت سرعت در تحویل تبلیغات مؤثر انعطاف، نوآوری و شناخت مصرف کنندگان.
صادرات غیر مستقیم
در بحث استراتژی های ورود به بازار جهانی، معمولاً واسطه هایی در داخل کشور تولید کننده وجود دارند که برای یاری شرکتهای علاقه مند به صدور محصولات به سایر کشورها آماده اند. مزیت اصلی استفاده از واسطه های داخلی به موضوع شناخت شرایط محیط خارجی مربوط می شود. این شیوه، تخصص لازم را در اختیار شرکتهایی که تجربه اندکی در زمینه فعالیتهای بین المللی دارند قرار میدهد. معروفترین نوع واسطه ها عبارتند از شرکتهای صادراتی نمایندگان خارجی و دلالان.
صادرات مستقیم
در این حالت معمولاً شرکت با یک یا چند عامل فروش در یک کشور در ارتباط است. این شیوه نیازمند تخصص زیاد بازاریابی بین المللی است.
ولی شرکت کنترل بیشتری بر کانال بازاریابی در قیاس با روش صادرات غیر مستقیم دارد. در این روش معمولاً صادر کننده از نماینده یا تاجر استفاده می کند؛ البته می تواند به ایجاد واحد فروش در کشور دیگر نیز اقدام کند. روش نمایندگی برای شرکتهای کوچک یا متوسط تقریباً مناسب است. ۸۵ درصد شرکتهای صادر کننده در آمریکا از این شیوه استفاده می کنند.
در مواقعی که شرکت ایجاد شعبه را به داشتن نمایندگی ترجیح می دهد، شعبه نقش توزیع کننده را از طریق انبار کردن فروش و قبول ریسک مالی ایفا می کند. این شیوه کنترل کامل عملیات فروش را در بازار خارجی مقدور می سازد.
چنانچه شرکت به واسطه نوع تولیدات نیازمند مهارتهای بازاریابی مخصوص باشد، بهره گیری از این روش انتقال مهارتها و برنامه بازاریابی را تسهیل میکند البته استفاده از شعبه مستلزم سرمایه گذاری برای ایجاد واحد منابع مالی برای موجودی کالا و سرمایه در گردش است.
علاوه براین، اداره امور نیازمند هزینه های جاری نیز هست؛ لذا تصمیم گیری در این خصوص باید با ارزیابی دقیق و ملحوظ داشتن کلیه هزینه ها صورت پذیرد.
استراتژی تولید در استراتژی های ورود به بازار جهانی
بر اساس این استراتژی شرکت با قبول تعهد و انجام سرمایه گذاری اقدام به تولید محصول در کشورهای خارجی می کند. شیوه های اقدام بر اساس مقتضیات بازار و کشور و شرکت متفاوت است. اهم این شیوه ها واگذاری حق امتیاز ، اعطای نمایندگی و ایجاد واحد تولیدی است که در قسمتهای بعدی مورد بررسی قرار میگیرد.
واگذاری حق امتیاز در این روش شرکت حق استفاده از یک دانش فنی مثل امتیاز اختراع ) یا مارک کالایی را تحت شرایطی به شرکت دیگری واگذار می کند. با این روش شرکت بدون انجام سرمایه گذاری در بازارهای دیگر حضور پیدا می کند. مدت واگذاری حق امتیاز ممکن است محدود باشد و سپس تحت شرایطی تمدید شود.
معمولاً طرف قرارداد در خارج سرمایه گذاری لازم را در زمینه ماشین آلات و موجودی کالا و سایر امور انجام میدهد.
ضمناً فروش ممکن است طبق توافق برای منطقه مخصوص صورت پذیرد. بنابراین الگوی خاصی در این خصوص وجود ندارد.
امیدواریم از مقاله استراتژی های ورود به بازار جهانی وین مارکتینگ نهایت استفاده را برده باشید. لطفا نظراتتان را در زیر همین مقاله با ما در میان بگذارید.